تعیین نشست و بررسی تغییر شکل بستر اطراف لوله های فولادی آب شهری به روش اجزا محدود(مطالعه موردی: بخشی از شبکه توزیع آب شهری مشهد)

در استقرار مجاری آب بر در ترانشه، مصالح خاکریز روی مجرا تمایل به تحکیم و نشست دارند. این پدیده به همراه نشست مجرا روی بستر خود باعث می شود لایه سطحی در صورت عدم تراکم مطلوب نشست کند. از آنجائی که تاکنون به تغییر حالاتی که ممکن است در اثر بارگذاری های سطحی مانند بار ترافیک بر بافت پیرامونی لوله ها و به تبع آن بر جدار خارجی لوله ها اتفاق افتد، پرداخته نشده و از سویی هم اکثراً استانداردها و آئین نامه های معیار در طراحی مجاری زیرزمینی، بدون در نظر گرفتن شرائط ژئوتکنیکی محیط، نوع و اندازه مصالح پرکننده ترانشه و نحوه روسازی در کشور ما و براساس همان الگوهای مدون و بدون مطالعات جدید و استفاده از مدل های بسط یافته در مورد نشست لوله های مدفون صورت می گیرد، لذا لزوم پرداختن به بررسی و ارزیابی صحیح از رفتار لوله و تغییرشکل های آن در اثر بارگذاری های متداول خواهد بود. بدین منظور از مدل های توسعه یافته برمبنای روش-عددی اجزاء محدود، که قابلیت های بیشتری نسبت به سایر نرم افزارها در تحلیل ها دارد، استفاده شد. در این تحقیق از دو نرم افزار انسیس و پلاکسیس برای مدل سازی مقطعی از خط لوله فولادی انتقال آب سد دوستی به شهر مشهد (حد فاصل میدان آزادی تا استقلال) استفاده شد. با افزایش فشار داخلی لوله تا حد مجاز، فرونشست سطحی کاهش یافت. بدلیل مدل کردن بهتر اندرکنش سازه با خاک و نیروهای جانبی تاثیر گذار و در نظر گرفتن تغییر شکل های جانبی در جدار لوله و کمانش مقطع، نتایج بدست آمده از مدل انسیس در مورد نشست کلی لوله و جناحین از پلاکسیس بهتر بوده و توصیه می شود در طراحی ها، نتایج این مدل لحاظ شود.